Ognioodporność domów drewnianych część 5 Zabezpieczenia przeciwpożarowe

Odporność pożarowa budynku

Istnieje umowny podział budynków na 5 klas, charakteryzujący budynki pod względem wymagań dla produktów budowlanych, stanowiących części składowe budynku.
Klasy odporności pożarowej budynków oznakowane są literami A, B, C, D, E.
Najwyższe wymogi w tym zakresie narzuca klasa A, a najniższe klasa E. 

Definiowana dla domu klasa odporności pożarowej idzie w parze z wydatkami na budowę obiektu. Im wyższe oczekiwania w zakresie odporności pożarowej budynku, tym większe koszty jego budowy. Trzeba przy tym podkreślić, że wymagania w obszarze odporności pożarowej domu nie precyzują wprost czasu, w jakim dom nie powinien zostać zniszczony przez pożar. Klasa odporności pożarowej domu narzuca wymogi w tym zakresie dla pojedynczych jego elementów, które cechuje pod tym względem odporność ogniowa.

Odporność ogniowa elementów budynku

Odporność ogniowa elementu domu jest parametrem określającym w jednostkach czasu jego zdolność do spełnienia wymagań w czasie pożaru. Element budowlany stanowi wyodrębnioną część konstrukcji budynku wraz ze stykami i połączeniami. Do elementów domu zalicza się słupy, belki, stropy, ściany, sufity podwieszone, dachy, zamknięcia otworów itp.

W praktyce projektowej najczęściej pamięta się o obowiązku spełnienia wymagań w zakresie odporności ogniowej dla poszczególnych elementów budynku, ale zapomina się o wymaganiach dla styków oraz połączeń scalających i uszczelniających poszczególne elementy.

Wszystkie materiały budowlane dzielą się na:

• niepalne - materiały, które w zdefiniowanych warunkach badań nie ulegają procesowi spalania,
• palne - materiały, które nie zostały sklasyfikowane, jako materiał niepalny.

Z kolei materiały palne dzielą się na trzy stopnie palności:

• I stopień palności - materiał niezapalny,
• II stopień palności - materiał trudno zapalny,
• III stopień palności - materiał łatwo zapalny.

Elementy budynków klasyfikuje się również w zakresie rozprzestrzeniania ognia na:

• nierozprzestrzeniające ognia,
• słabo rozprzestrzeniające ogień,
• silnie rozprzestrzeniające ogień.

Przykładowe klasyfikacje:

• elementy budowlane wykonane z gipsu zalicza się jako elementy nierozprzestrzeniające ognia,
• materiały z wełny mineralnej traktuje się w zdecydowanej większości jako nierozprzestrzeniające ognia, ale niektóre są sklasyfikowane jako palne niezapalne,
• materiały z drewna i drewnopochodne
• wyroby wykonane z drewna miękkiego (sosna, świerk, jodła) zalicza się w zasadzie do materiałów łatwo zapalnych, a wykonane z drewna twardego (drzewa liściaste) uznaje się w zasadzie jako materiał trudno zapalny. Stopień palności drewna zależy także od wymiarów elementu drewnianego.

Konieczne jest w tym miejscu podkreślenie, że w procesie projektowania należy uwzględniał tylko te wyroby, które są oznaczone znakiem budowlanym B, jako dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie.

Podział budynku na strefy pożarowe

Przepisy definiują akceptowalne wielkości stref pożarowych. Strefę pożarową może stanowić część budynku wydzielona ścianami i stropami, stanowiącymi oddzielenia przeciwpożarowe o wymaganej odporności ogniowej. 

Podział domu na strefy pożarowe ma za zadanie zapobieżenie rozprzestrzenianiu się ognia na cały budynek. Dla budynków mieszkalnych dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych uzależnione są od wysokości budynków. Dla przykładu - w budynku jednokondygnacyjnym bez ograniczania wysokości powierzchnia strefy pożarowej nie może przekroczył 10 000 m2, a w budynku o wysokości do 12 m - 8000 m2. W tej sytuacji budynki jednorodzinne i znaczna część budynków wielorodzinnych w zasadzie tworzy jedną strefę pożarową.



Wymagania ewakuacyjne

Przy planowaniu budynków mieszkalnych należy szczególną uwagę zwrócić na zagwarantowanie sposobności ewakuowania się osób z budynku objętego pożarem. W tym zakresie należy uwzględnił następujące warunki:

1. Wymagana szerokość i wysokość drzwi stanowiących wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń, jak i drzwi wyjściowych na zewnątrz budynku.
2. Kierunek otwierania się drzwi.
3. W budynkach z układem korytarzowym - sprawdzenie, czy nie została przekroczona dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego.
4. W budynkach wielokondygnacyjnych - wykonanie odpowiednich (o wymaganej odporności ogniowej) klatek schodowych.
5. Elementy klatek schodowych powinny był wykonane z materiałów niepalnych, z tym, że w budynku niskim klasy D i E odporności pożarowej mogą był wykonane z drewna pod warunkiem oddzielenia klatki schodowej drzwiami o odporności ogniowej 30 minut. Drewniane klatki schodowe mogą był również w mieszkaniu 2-kondygnacyjnym.
6. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie materiałów łatwo zapalnych jest zabronione. Wymóg ten nie dotyczy lokali mieszkalnych.

Instalacje przeciwpożarowe i sprzęt gaśniczy

W domach jednorodzinnych i wielorodzinnych niskich instalacje przeciwpożarowe nie są wymagane. 

W budynkach mieszkalnych wysokich i wysokościowych wymagane jest umieszczenie nawodnionych instalacji wodociągowych z zaworami hydrantowymi O52.

Budynki mieszkalne nie wymagają wyposażenia w podręczny sprzęt gaśniczy.

Instalacja piorunochronna

Budynek mieszkalny należy wyposażyć w instalację piorunochronną, jeśli jego wysokość przekracza 15 m, a jego powierzchnia jest większa niż 500 m.

Podsumowanie

W krótkim artykule nie jest możliwe podanie wszystkich szczegółowych wymagań, jakie muszą był uwzględnione przy projektowaniu budynku, aby zapewniał on pełne bezpieczeństwo osobom w nim przebywającym. W wypadkach wątpliwych należy zasięgnął opinii u rzeczoznawcy ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych. Wykaz rzeczoznawców na terenie danego województwa znajduje się w Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej. 


Zainteresował Cie ten post? Dołącz do naszego prywatnego darmowego newslettera i odbierz nasz super poradnik "Mój pierwszy DOMek"