SŁOWNIK TERMINÓW

Słownik terminów stosowanych w budownictwie szkieletowym

Belka stropowa – jedna z szeregu równoległych belek konstrukcji stropu, przenosząca obciążenia ze stropu na ściany budynku. 

Dom szkieletowy belka stropowa

Dyfuzja pary – przenikanie pary wodnej przez przegrody budynku, wywołane różnicą jej ciśnienia, niezależne od ruchu powietrza. Szybkość procesu dyfuzji zależna jest od różnicy ciśnienia, odległości jaka musi pokonać para, paroprzepuszczalności materiału. 

Dom szkieletowy dyfuzja pary wodnej

Infiltracja – niekontrolowany napływ lub wypływ powietrza do lub z budynku.

Dom szkieletowy infiltracja

Kondensacja pary – skraplanie się pary wodnej na powierzchniach o niskiej temperaturze. W budynkach występuje na wewnętrznej stronie chłodnych przegród zewnętrznych, (najczęściej na szybach okiennych), gdy we wnętrzach jest ciepło i wilgotno. 

Dom szkieletowy kondensacja pary

Mostek termiczny – fragment konstrukcji o wyraźnie niższym, od pozostałych elementów konstrukcji, współczynniku oporu cieplnego. W budownictwie szkieletowym mostek termiczny występuje w miejscu elementów konstrukcji. 

Dom szkieletowy mostek cieplny

Nadproże – górny, poziomy element konstrukcji obramienia okiennego lub drzwiowego, przenoszący obciążenia ze ścian nad nim na słupy obramowujące otwór. 

Dom szkieletowy nadproże i oczep

Oczep – górna, pozioma belka w drewnianych ścianach o konstrukcji wieńcowej lub szkieletowej czy z bali zamykająca ścianę. Przejmuje bezpośrednio obciążenia z belek stropowych lub krokwi.

Paroizolacja – (zwana także opóźniaczem przenikania pary) materiał o niskiej paroprzepuszczalności (w granicach 2-6 g/m2/24g). Jako paroizolację stosuje się folie polietylenowe grub. 0,15 mm. Zadaniem paroizolacji jest ograniczenie przenikania pary wodnej z wnętrza budynku do wnętrza zewnętrznych przegród budynku. Poprawnie założona folia paroizolacyjna zapobiega zawilgoceniu konstrukcji budynku i izolacji cieplnej. Zwiększa zatem trwałość budynku, a także ogranicza straty ciepła. 

Dom szkieletowy paroizolacja

Podwalina – najniższa, pozioma belka w konstrukcji ściany, która spoczywa na płycie fundamentowej lub koronie ścian fundamentowych. Przejmuje bezpośrednio obciążenia ze słupków ścian. 

Dom szkieletowy podwalina

Poszycie dachu – płyty drewnopochodne przybite do elementów konstrukcji dachu (krokwi). Stanowi podkład pod pokrycie dachu. 

Dom szkieletowy poszycie dachu

Poszycie –płyta drewnopochodna tworząca „skorupę” budynku. 

Dom szkieletowy poszycie

Poszycie stropu – płyty drewnopochodne przybite do elementów konstrukcji stropu (belek stropowych). Stanowi płaszczyznę pod posadzkę. 

 

Dom szkieletowy poszycie stropu

Poszycie ścian – płyty drewnopochodne przybite do elementów konstrukcji ściany. Stanowi podkład pod warstwy elewacji. 

Dom szkieletowy przekrój ściany w środku widoczne poszycie

Pustka podpodłogowa – przestrzeń, zwykle płytka, pomiędzy gruntem a konstrukcją podłogi parteru, ograniczona z czterech stron ścianami fundamentowymi. 

Dom szkieletowy Pustka podpodłogowa

Rozstaw osiowy – pozioma odległość pomiędzy osiami dwóch sąsiadujących elementów konstrukcji, o jednakowym przeznaczeniu funkcjonalnym. 

Dom szkieletowy rozstaw osiowy

Ruszt – konstrukcja z listew drewnianych lub stalowych zapewniająca odizolowanie pokrycia ścian lub sufitów od konstrukcji budynku. 

Sezonowanie – proces suszenia tarcicy na wolnym powietrzu pod przykryciem. 

Dom szkieletowy sezonowanie

Słupek – pionowy, podstawowy element konstrukcji ściany łączący podwalinę z oczepem.

Suszenie komorowe – proces suszenie tarcicy w komorach. W procesie tym tarcica osiąga wilgotność nie większą niż 19%. Proces suszenia zabija w drewnie wszelkie zarodniki grzybów i owadów, pozbawia drewno wewnętrznych naprężeń, co wpływa na ograniczenie pęknięć i stabilność wymiarów. 

Dom szkieletowy suszenie komorowe

Ściana szkieletowa o konstrukcji szkieletowej, złożona z podwaliny, słupków i oczepu i nadproży. 

Dom szkieletowy budowa ściany

Tarcia mokra – tarcica o wilgotności powyżej 19%. 

Tarcia sucha – tarcica o wilgotności poniżej 19%. 

Tarcica impregnowana ciśnieniowo – tarcica zabezpieczona środkiem chemicznym wprowadzonym w głąb drewna pod ciśnieniem w celu uodpornienia drewna przed działaniem wilgoci i owadów. 

Tarcica sezonowana – tarcica powietrznosucha, o wilgotności zbliżonej do wilgotności powietrza. 

Tarcica suszona komorowo – tarcica suszona w suszarniach, w warunkach kontrolowanej wilgotności i temperatury, w wilgotności nie większej niż 19%. 

Wiatroizolacja – folia, zwykle polipropylenowa paroprzepuszczalna lub papier bitumizowanym, chroniąca budynek przed przewietrzaniem i wilgocią z zewnątrz. 

Dom szkieletowy wiatroizolacja

Wilgotność drewna – wilgotność bezwzględna – stosunek masy wody zawartej w drewnie do masy tego drewna w stanie wysuszonym. 

Współczynnik Uk – podstawowym parametrem oceniającym izolacyjność termiczną przegród budynku: ścian, dachów, podłóg i posadzek, obliczaną według PN-EN ISO 6946. Obliczony współczynnik przenikania ciepła Uk powinien być zawsze niższy od wartości maksymalnej Ukmax dla przegrody, określonej w Dzienniku Ustaw nr 75/2002, poz. 690. Dla ścian jednowarstwowych dopuszczalne jest U=0,50 W/m2K, dla ścian warstwowych U=0,30W/m2K Jest to ilość ciepła, jaka przechodzi w ciągu jednej sekundy przez 1 m2 przegrody budowlanej przy różnicy temperatury po obu stronach tej przegrody wynoszącej 1 K (1 kelwin), mierzona w W/(m2K). Im mniejszy współczynnik U, tym lepsza izolacyjność przegrody.